AMIS: Χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας ισχίου

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι μια χρόνια νόσος στην οποία παρατηρείται προοδευτική εκφύλιση και τέλος καταστροφή της άρθρωσης.
Είναι από τα πιο συχνά προβλήματα της τρίτης ηλικίας και υπολογίζεται ότι κάθε οικογένεια έχει τουλάχιστον ένα μέλος της που πάσχει από την ασθένεια.

Χαρακτηρίζεται από πόνο που επιδεινώνεται καθώς εξελίσσεται η νόσος και από μείωση της κινητικότητας της άρθρωσης.

Σε προχωρημένο στάδιο ο πόνος είναι αφόρητος, δεν σταματά ούτε σε κατάσταση ηρεμίας και ο ασθενής καθηλώνεται στο κρεβάτι.

Όταν η συντηρητική θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπείες δεν επαρκεί, τότε λύση στο πρόβλημα δίνει η χειρουργική αποκατάσταση (ολική αρθροπλαστική ισχίου).

Η χειρουργική ελάχιστης επεμβατικότητας αποτελεί μεγάλη πρόοδο της χειρουργικής τα τελευταία χρόνια. Με τον όρο αυτό εννοούνται οι επεμβάσεις που γίνονται με μικρή τομή 8cm και με ελάχιστο τραυματισμό των ιστών.

Η μέθοδος AMIS είναι ολική αρθροπλαστική ισχίου ελάχιστης επεμβατικότητας. Η τομή του δέρματος είναι 5-8cm και ο χειρουργός εργάζεται χωρίς αποκολλήσεις διαμέσου των μυών τους οποίους δεν κόβει, αντίθετα προστατεύει. Η αιμορραγία είναι πολύ μικρότερη, και έτσι η διαδικασία επούλωσης είναι πολύ πιο γρήγορη, ο μετεγχειρητικός πόνος καθώς και ο χρόνος αποκατάστασης ελαχιστοποιούνται.

Οι κλασικές χειρουργικές τεχνικές απαιτούν αυστηρές προφυλάξεις για τον ασθενή. Οι περισσότεροι αναρρώνουν 6-7 εβδομάδες από το χειρουργείο. Θα πρέπει να προσέχουν την κάμψη του ισχίου, που δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 69-70 μοίρες λόγω φόβου εξαρθρήματος, με αποτέλεσμα δραστηριότητες όπως κάθισμα στην καρέκλα, στην τουαλέτα, τοποθέτηση υποδημάτων ή απλώς είσοδος σε αυτοκίνητο να γίνονται με προσοχή ή και να απαγορεύονται.

Η άνοδος και η κάθοδος σκάλας μπορεί να είναι πολύ επώδυνες ή και αδύνατες κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης και η χρήση τραπεζοειδούς βακτηρίας για 6 έως 8 εβδομάδες είναι απαραίτητη.

Αντίθετα με τη μέθοδο AMIS οι ασθενείς κινούν το ισχίο ελεύθερα χωρίς τον φόβο εξαρθρήματος, με πλήρη φόρτιση όταν νιώσουν άνετα και με ταχύτατη επάνοδο στις φυσιολογικές τους δραστηριότητες χωρίς στις περισσότερες περιπτώσεις να χρειάζεται φυσικοθεραπεία.

Η χρήση τραπεζοειδούς βακτηρίας συνιστάται μόνο για 2 έως 3 εβδομάδες, ενώ σε νεότερους ασθενείς χορηγούνται βακτηρίες μασχάλης.

Μετά το χειρουργείο, οι ασθενείς καθοδηγούνται να χρησιμοποιούν το ισχίο τους κανονικά, χωρίς περιορισμούς. Επιπλέον, μπορούν να ανεβοκατεβαίνουν σκαλιά στη δεύτερη μετεγχειρητική ημέρα, ενώ ο μέσος όρος παραμονής στο νοσοκομείο είναι δύο ημέρες.

Η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί σε περιπτώσεις φθοράς της άρθρωσης από άλλα νοσήματα, όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα, ή έπειτα από κατάγματα στην περιοχή (μετατραυματική αρθρίτιδα), σε δυσπλαστικά ισχία, συγγενή εξαρθρήματα, καθώς και σε αναθεωρήσεις ολικών αρθροπλαστικών.

Η εφαρμογή της μεθόδου άρχισε στη Γαλλία εδώ και 15 χρόνια, σε κέντρα που ασχολούνται με κατάγματα ισχίου, ενώ η χρήση της έχει εξαπλωθεί την τελευταία δεκαετία σε Ευρώπη και ΗΠΑ με πολύ καλά αποτελέσματα.

Των Ρήγα Σαντά & Ιωάννη Σιάσιου