Το προλαμβάνειν κάλλιον του θεραπεύειν και στα παιδιά

orthopedikos

24 Ιανουαρίου, 2024

Πολλά και σημαντικά είναι τα οφέλη του αθλητισμού.

Πειθαρχία, αυτογνωσία, συνεργασία, αυτοέλεγχος, μείωση του στρες, προληπτικός παράγοντας ενάντια σε κάθε μορφή εξάρτησης, είναι κάποια από αυτά τα οφέλη. Η ίδια η δραστηριότητα από μόνη της, μπορεί να αποτελέσει το μέσο ώστε το παιδί να ανακαλύψει τα ταλέντα του, να δοκιμαστεί σε διαφορετικές συνθήκες και να πειραματιστεί με διαφορετικά πλαίσια του εαυτού του.

CrossFit, Αϊκίντο, Kickboxing, Padel, Hockey, Τένις και τόσα άλλα αθλήματα έχουν προστεθεί στις επιλογές των νέων. Φυσικά μέσα από τη δοκιμή δραστηριοτήτων μπορεί να εντοπιστούν ταλέντα και κλίσεις, ενώ οι γονείς συχνά ρωτούν ποιες δραστηριότητες είναι κατάλληλες ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Καλό είναι να αποφεύγουμε να χαρακτηρίσουμε μια δραστηριότητα «καλή» ή «κακή». Εφόσον αυτή είναι συνυφασμένη με τις κλίσεις, το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού και τις εσωτερικές του ανάγκες, είναι κατάλληλη. Σπουδαίος όμως και ο ρόλος του μέτρου. Μέτρο στην άσκηση, στη σωματική καταπόνηση, στο άγχος και την πίεση που δημιουργούν στον αθλητή οι επικείμενες σχολικές ή μη υποχρεώσεις.

Στην ιατρική και συγκεκριμένα στην ορθοπαιδική ένας τραυματισμός θεωρείται παιδικός όταν αφορά σε αθλητή κάτω των 14 ετών. Οι παιδικές αθλητικές κακώσεις μπορούν να ταξινομηθούν σε δυο μεγάλες κατηγορίες: οξέως τραυματισμού και καταπόνησης. Εξαρτώνται από την ηλικία του αθλητή, τον τύπο της κάκωσης και την αθλητική δραστηριότητα. «Παλιές» αντιλήψεις, πως οι ασκήσεις ενδυνάμωσης – βάρη, πρέπει να αποφεύγονται στον παιδιατρικό πληθυσμό για να μην επηρεαστεί η ανάπτυξη, στις ημέρες μας έχουν καταρριφθεί.

Τελευταίες έρευνες υποδεικνύουν τους παράγοντες που δρουν καταλυτικά στη μείωση των αθλητικών τραυματισμών. Η Διεθνής Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FIFA) έφερε ένα πρόγραμμα, το FIFA 11 (κυκλικό πρόγραμμα γυμναστικής) με το οποίο ελαχιστοποιούνται αποδεδειγμένα οι ρήξεις πρόσθιου χιαστού και γενικότερα οι τραυματισμοί στα κάτω άκρα. Επίσης το πρόγραμμα The Stop (Sports Trauma and Overuse Prevention) έχει ως στόχο τη θεραπεία αλλά κυρίως την αποφυγή των ονομαζόμενων κακώσεων υπέρχρησης αφού οι περισσότερες μπορούν να προληφθούν.

Σημαντικό ρόλο κατέχουν τα περιοδικά μεσοδιαστήματα ξεκούρασης αλλά και συντήρησης του μυϊκού όγκου με ενδυνάμωση και νευρομυϊκά προγράμματα προπόνησης Όλα αυτά προλαμβάνουν πλήθος τραυματισμών στον αναπτυσσόμενο σκελετό. Καταλυτική και απαραίτητη κρίνεται και η συνέργια ιατρού, προπονητή – γυμναστή και γονέα στην εξασφάλιση ορθής επιλογής αθλήματος και σωστού προγράμματος με τα απαραίτητα διαλείμματα.

Με αυτοπεποίθηση, προσπάθεια, αλλά και γνώση, μπορούμε να διασφαλίσουμε όλοι μαζί, ιατροί, γονείς και παιδιά, ότι κάθε αθλητική εμπειρία θα έχει θετική έκβαση, προσφέροντας στον αθλούμενο ένα ασφαλές πλαίσιο προπόνησης, όπου η πρόληψη κρίνεται προτιμότερη από τη θεραπεία.

Συμβουλευτείτε τον Ορθοπαιδικό σας!


Πελματογράφημα – Ψηφιακός αναλυτής βάδισης

orthopedikos

23 Μαΐου, 2022

Ο πελματογράφος είναι ένα σύστημα ψηφιακής τεχνολογίας, που επιτρέπει την απεικόνιση της ανατομικής μορφολογίας και τον υπολογισμό των πιέσεων του πέλματος σε κατάσταση βάδισης και στάσης. Ο πελματογράφος αποτελείται από δύο βασικά υποσυστήματα, έναν τάπητα εξοπλισμένο με μεγάλο αριθμό αισθητήρων πίεσης, και ένα εξειδικευμένο λογισμικό, το οποίο μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή συλλέγει, επεξεργάζεται και αναλύει τις πιέσεις που ασκούνται από το πέλμα πάνω στον τάπητα κατά τη διάρκεια του πελματογραφήματος.

Ενδείξεις για πελματογράφημα:
 Πελματιαία απονευρωσίτιδα, τενοντίτιδα αχιλλείου, πτώση κεφαλών μεταταρσίων, φλεγμονές, άκανθα πτέρνης, πλατυποδία, κοιλοποδία, hallux valgus (βλαισός μεγάλος δάκτυλος), οστεοαρθρίτιδα γονάτων ή σπονδυλικής στήλης, οσφυαλγία, ισχιαλγία, ραιβό, βλαισό γόνατο, ανισοσκελία, επανεκτίμηση μετά από χειρουργικές επεμβάσεις των κάτω άκρων, σακχαρώδης διαβήτης, νευρολογικές παθήσεις (ημιπληγία, Parkinson, σκλήρυνση κατά πλάκας).

Συμβουλευτείτε τον Ορθοπαιδικό σας!


Η ρήξη του μηνίσκου του γόνατος

orthopedikos

16 Μαΐου, 2022

Η ρήξη του μηνίσκου του γόνατος αποτελεί μία από τις συχνότερες αιτίες πόνου στο γόνατο. Οι μηνίσκοι (ο έσω και ο έξω) είναι δύο ινοχόνδρινοι μηνοειδείς σχηματισμοί που λειτουργούν σαν ‘’αμορτισέρ’’ στο γόνατο, απορροφούν τους κραδασμούς, μειώνουν τις πιέσεις, μεταφέρουν φορτία και προστατεύουν τις χόνδρινες αρθρικές επιφάνειες.

Η ρήξη του μηνίσκου μπορεί να είναι αποτέλεσμα αθλητικής κάκωσης όπως συμβαίνει σε νέους ασθενείς ή εκφυλιστική σαν αποτέλεσμα της φυσιολογικής διαδικασίας της γήρανσης όπως συμβαίνει σε μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς. 
Τα συμπτώματα είναι συνήθως ο πόνος, ο οποίος επιδεινώνεται με το βαθύ κάθισμα και στις σκάλες, πρήξιμο του γόνατος και μερικές φορές ‘κλείδωμα’ της άρθρωσης του γόνατος. Τα σκισμένα κομμάτια ενός ραγέντος μηνίσκου καταστρέφουν την ευαίσθητη χόνδρινη επιφάνεια του γόνατος, το οποίο σταδιακά οδηγείται σε επώδυνη αρθρίτιδα.

Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση και επιβεβαιώνεται με την μαγνητική τομογραφία.

Η θεραπεία της οξείας τραυματικής ρήξης του μηνίσκου είναι χειρουργική. Με τη βοήθεια του αρθροσκοπίου και από δύο μικρές οπές γίνεται συρραφή ή αφαίρεση του ραγέντος μηνίσκου.

Η εκφυλιστική ρήξη του μηνίσκου μπορεί αρχικά να αντιμετωπιστεί συντηρητικά αλλά σε περίπτωση εμμονής των συμπτωμάτων ή έντονου πόνου συνιστάται μηνισκεκτομή. Στόχος πρέπει να είναι η διατήρηση κατά το δυνατό περισσότερου μηνισκικού ιστού, ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες ανάπτυξης αρθρίτιδας. Σε νέους ασθενείς με μεγάλη απώλεια μηνισκικού ιστού, εφαρμόζεται μεταμόσχευση μηνίσκου για την πρόληψη της ανάπτυξης αρθρίτιδας.


Δάκτυλος της “σκανδάλης” – Εκτινασσόμενος δάκτυλος (Trigger finger)

orthopedikos

10 Μαΐου, 2022

Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος είναι μια παθολογική κατάσταση που περιορίζει την κινητικότητα στο δάκτυλο. Όταν προσπαθείς να ανοίξεις το δάκτυλό σου από θέση κάμψης μπλοκάρει ή κλειδώνει πριν την πλήρη έκτασή του. Είναι μια κατάσταση που προσβάλει τους τένοντες των δακτύλων και του αντίχειρα.
 Οι τένοντες που προσβάλλονται στην συγκεκριμένη πάθηση είναι οι καμπτήρες των δακτύλων κατά την πορεία τους μέσα σε ένα σωλήνα (τενόντιο έλυτρο), το οποίο μπορεί να ερεθιστεί και να προσβληθεί και αυτό. Όσο προχωράει ο ερεθισμός του τένοντα αυτός σιγά σιγά παχαίνει και δημιουργεί κάποιους φλεγμονώδεις κόμπους.
 Όπως ο τένοντας γλιστράει μέσα στον τενόντιο αυτό σωλήνα (έλυτρο), βρίσκουν στο χείλος του ελύτρου οι πεπαχυμένοι κόμποι και το δάχτυλο πονάει, μπλοκάρει, δυσκολεύεται να έρθει σε πλήρη έκταση και ορισμένες φορές κλειδώνει σε θέση κάμψης.

Η αιτία που το προκαλεί είναι συνήθως άγνωστη. Είναι όμως κάποιες καταστάσεις με τις όποιες εμπειρικά το έχουμε συνδυάσει. Προσβάλει κυρίως γυναίκες παρά άντρες 40-60 ετών, άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη και ρευματοειδή αρθρίτιδα, όπως επίσης και σε άτομα που δουλεύουν αρκετά με τα χέρια (χειρωνάκτες).

Τα συμπτώματα είναι πόνος, πρήξιμο και πολλές φορές ένας κόμπος στο χείλος της παλάμης. Την διάγνωση του προβλήματος την κάνει ειδικός Ορθοπαιδικός Χειρούργος κυρίως με την κλινική εξέταση, χωρίς να χρειάζεται κάποιο άλλο διαγνωστικό τεστ όπως ακτινογραφίες.

Η θεραπεία είναι κατά κανόνα χειρουργική σε περιπτώσεις τελικού σταδίου που το δάκτυλο κλειδώνει μέσα στην παλάμη. Η επέμβαση είναι σχετικά απλή και γίνεται με τοπική αναισθησία. Δεν διαρκεί δε συνολικά με την προετοιμασία περισσότερο από 20 λεπτά. 
Σε περίπτωση που τα συμπτώματα είναι ελαφριάς μορφής και πρώιμου σταδίου η ξεκούραση, τα αντιφλεγμονώδη και ίσως κάποιες εγχύσεις κορτιζόνης τοπικά να επιφέρουν βελτίωση.
Στους περισσότερους ανθρώπους που επιλέγουν την χειρουργική θεραπεία, η πλήρης ύφεση των ενοχλητικών συμπτωμάτων είναι άμεση μετεγχειρητικά.


Nέες μέθοδοι ελάχιστης επεμβατικότητας

orthopedikos

9 Μαΐου, 2022

Σε όλους τους τομείς της χειρουργικής σήμερα, ολοένα και περισσότερες επεμβάσεις γίνονται με τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας. Η σύγχρονη τεχνογνωσία σε συνδυασμό με την υψηλή κατάρτιση και τη χειρουργική εμπειρία «ανοίγουν» μια νέα εποχή στην άμεση, γρήγορη και ασφαλή αποκατάσταση του ασθενούς.

Οστεοαρθρίτιδα

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια εκφυλιστική πάθηση που χαρακτηρίζεται από τη φθορά του αρθρικού χόνδρου, πόνο που επιδεινώνεται, καθώς εξελίσσεται η νόσος και δυσκαμψία της άρθρωσης.

Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση και τις απλές ακτινογραφίες συνήθως. Σε σπάνιες περιπτώσεις χρειάζεται μαγνητική τομογραφία. Όταν η συντηρητική αγωγή που περιλαμβάνει φυσικοθεραπείες, απώλεια βάρους, λήψη φαρμακευτικής αγωγής, ενδαρθρικές εγχύσεις, δεν έχει αποτέλεσμα τότε έχει ένδειξη η ολική αρθροπλαστική.

Ολική αρθροπλαστική

Οι συχνότερα προσβαλλόμενες αρθρώσεις είναι αυτές του ισχίου και του γόνατος. Η επαναστατική εξέλιξη στον τομέα της επανορθωτικής χειρουργικής ενηλίκων φέρει τον ασθενή στην πλεονεκτική θέση να απολαμβάνει τα οφέλη μιας καθοδηγούμενης ψηφιακά ολικής αρθροπλαστικής ή μιας εξατομικευμένης αρθροπλαστικής, σε συνδυασμό με ελάχιστα παρεμβατικές τεχνικές.

Η ολική αρθροπλαστική του γόνατος καθοδηγούμενη ηλεκτρονικά από υπολογιστή επιφέρει ακρίβεια και συνέπεια στην τοποθέτηση των προθέσεων. Οι ασθενείς στην πλειοψηφία τους παίρνουν εξιτήριο τρία 24ωρα μετά την επέμβαση, ακολουθώντας εντατικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας από την πρώτη κιόλας ημέρα.

Στην ολική αρθροπλαστική του ισχίου η πλειονότητα των ασθενών παίρνει εξιτήριο σε δύο 24ωρα και είναι σε θέση να βαδίσει λίγες μόνο ώρες μετά την επέμβαση.

Μεγίστης σημασίας για τον ασθενή και το οικείο περιβάλλον του αποτελεί το γεγονός πως τα εξελιγμένα προθετικά υλικά, οι προηγμένες μικρής επεμβατικότητας ατραυματικές μέθοδοι και τα νέας γενιάς φαρμακευτικά όπλα επιφέρουν σημαντικά διεγχειρητικά και μετεγχειρητικά πλεονεκτήματα.

Συγκεκριμένα:

  • Μικρές χειρουργικές τομές, μικρότερος τραυματισμός των ιστών
  • Μείωση της αιμορραγίας γεγονός που ελαχιστοποιεί την ανάγκη μετεγχειρητικής μετάγγισης
  • Μείωση του χειρουργικού χρόνου
  • Μείωση του χρόνου νοσηλείας (2-3 ημέρες)
  • Άμεση φόρτιση και κινητοποίηση
  • Ελαχιστοποίηση της πιθανότητας εξαρθρημάτων ή αστοχίας υλικού
  • Σημαντική μείωση του χρόνου αποκατάστασης
  • Ταχύτερη επαναφορά του ασθενούς στις καθημερινές δραστηριότητες


Αθλητικές κακώσεις

orthopedikos

12 Φεβρουαρίου, 2021

Η συμμετοχή του παγκόσμιου πληθυσμού σε διάφορες αθλητικές δραστηριότητες έχει αυξηθεί εντυπωσιακά τις τελευταίες δεκαετίες. Οι τραυματισμοί που αφορούν όσους αθλούνται είτε περιστασιακά, είτε ερασιτεχνικά, είτε επαγγελματικά ονομάζονται αθλητικές κακώσεις. Οι αθλητικές κακώσεις μπορούν να συμβούν σε όλους, ακόμη και εκτός προπόνησης, σε στιγμές της καθημερινότητας.

Ορισμένες κακώσεις έχουν πάρει το όνομά τους από το άθλημα στο οποίο συμβαίνουν συχνότερα. Έτσι, συχνά συναντώνται το γόνατο του άλτη (τενοντίτιδα του επιγονατιδικού τένοντα), ο αγκώνας του τενίστα (έξω επικονδυλίτιδα), ο αγκώνας του golfer (έσω επικονδυλίτιδα), ο αντίχειρας του skier ή του τερματοφύλακα (ρήξη του ωλένιου πλάγιου συνδέσμου), το σύνδρομο των ριπτών, ακοντιστών ή σφαιροβόλων (υπακρωμιακή προστριβή), το κάταγμα του snowboarder (κάταγμα αστράγαλου), το κάταγμα του boxer (υποκεφαλικό κάταγμα μετακάρπιων οστών).

Ο κίνδυνος τραυματισμού εξαρτάται άμεσα από το είδος του αθλήματος, τη διάρκεια προετοιμασίας, το φύλο, την ηλικία και σαφέστατα τις προσωπικές ιδιαιτερότητες του κάθε αθλητή.

Σύμφωνα με παγκόσμιες στατιστικές μελέτες, το πιο ευπαθές σημείο είναι η άρθρωση του γόνατος. Ακολουθεί η ποδοκνημική άρθρωση, ενώ μόλις το 10% των τραυματισμών αφορά τη σπονδυλική στήλη.

Κάθε αθλητής μπορεί να εκτεθεί σε κίνδυνο ποικίλων κακώσεων, ανάλογα με το άθλημά του. Ειδικότερα:

  • Στο ποδόσφαιρο, μόνο στην Ευρώπη υπάρχουν 20.000.000 εγγεγραμμένοι με δελτίο αθλητές. Το 41% των τραυματισμών τους οφείλεται σε άμεση πλήξη, το 59% σε ατομικά λάθη. Πάνω από 8 στους 10 τραυματισμούς αφορούν το κάτω άκρο, με κύρια κάκωση τη θλάση του τετρακέφαλου μηριαίου. Όσον αφορά τις κακώσεις των συνδέσμων, ένας στους δύο ποδοσφαιριστές θα παρουσιάσει συνδεσμική βλάβη στο γόνατο (ρήξη πρόσθιου χιαστού, ρήξη έσω πλάγιου σύνδεσμου)
  • Οι δρομείς ταχύτητας και μεγάλων αποστάσεων μετρούν περίπου το 50% των τραυματισμών τους στο γόνατο
  • Το ski και το snowboard αριθμούν πάνω από 200 εκατομμύρια αθλητές παγκοσμίως, με κύριο τραυματισμό στο ski το γόνατο ενώ στο snowboard το άνω άκρο
  • Η χειροσφαίριση είναι ένα από τα ολυμπιακά αθλήματα με το υψηλότερο ρίσκο ή κίνδυνο τραυματισμού. Αναφέρονται περίπου 108 τραυματισμοί ανά 1.000 ώρες παιχνιδιού ή 1,5 τραυματίας ανά αγώνα!
  • Το μπάσκετ δεν είναι τυχαίο ότι είναι ένα από τα πρωτοπόρα σε τραυματισμούς αθλήματα. Μισό εκατομμύριο αθλητές του μπάσκετ θα επισκεφθούν γιατρό μέσα σε ένα χρόνο. Πιο κοινές κακώσεις είναι το διάστρεμμα της ποδοκνημικής, θλάσεις – κατάγματα δακτύλων και κακώσεις γόνατος με κύρια τη ρήξη του πρόσθιου χιαστού
  • Στην ενόργανη γυμναστική, που αντιπροσωπεύεται με ποσοστό 75% από γυναίκες, 70% των κακώσεων – τραυματισμών αφορούν τα κάτω άκρα και το υπόλοιπο 30% τα άνω άκρα, την οσφυϊκή χώρα και τη λεκάνη
  • Η κολύμβηση που συνιστάται από πολλούς γιατρούς για αποκατάσταση δείχνει να έχει τους λιγότερους τραυματίες, με μόλις 4 τραυματίες ανά 1.000 ώρες κολύμβησης. Η πιο συχνή κάκωση αφορά την άρθρωση του ώμου, μιας και κατά μέσο όρο ένας κολυμβητής θα κάνει περίπου 2,5 χιλιάδες ανοίγματα (9 μίλια)
  • Το βόλεϊ παρουσιάζει σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά τραυματισμών σε σχέση με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης έχει τη «μερίδα του λέοντος» σε αυτό το άθλημα και ακολουθούν οι τραυματισμοί στο γόνατο, τα δάκτυλα, τον καρπό και τον ώμο

Εφόσον η συντηρητική θεραπεία δεν έχει αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση των αθλητικών κακώσεων, απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Εφαρμόζουμε σύγχρονες τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας, με στόχο τη μείωση του χρόνου παραμονής στο νοσοκομείο και την άμεση επάνοδο στις αθλητικές δραστηριότητες.

Η σωστή επιλογή αθλήματος όπως και η συνετή προετοιμασία σε όλους τους τομείς από τη διατροφή, την ενδυνάμωση μέχρι την αντοχή καθιστούν ένα προφίλ αθλητή με λιγότερες πιθανότητες τραυματισμού. Το ζητούμενο στην άσκηση είναι να αθλούμαστε με ασφάλεια.

Ρήγας Σαντάς MD, MSc, FASM Χειρουργός Ορθοπαιδικός,

Επιστημονικός συνεργάτης ΒιοΚλινικής Αθηνών – Θεσσαλονίκης


Ολική αρθροπλαστική του ισχίου (AMIS)

orthopedikos

10 Φεβρουαρίου, 2021

Θεαματικά είναι τα αποτελέσματα της νέας ατραυματικής, ανώδυνης χειρουργικής μεθόδου αντικατάστασης του οστεοαρθριτικού ισχίου AMIS (ολική αρθροπλαστική ισχίου).

Οι ασθενείς μπορούν να περπατήσουν λίγες ώρες μετά την επέμβαση. Τεράστια τα πλεονεκτήματα σε σύγκριση με τις κλασικές συμβατικές μεθόδους:

  • ελάχιστα επεμβατική μέθοδος (MIS)
  • μικρή τομή δέρματος μέχρι 8 εκατοστά
  • δεν διατέμνονται μύες και διαφυλάσσεται ο οπίσθιος αρθρικός θύλακος
  • άμεση κινητοποίηση
  • ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου
  • μόνο 2 ημέρες νοσηλείας
  • ταχύτατη επάνοδος στην καθημερινότητα
  • οι μεταγγίσεις αίματος σπάνιες και ο σχηματισμός θρόμβων αίματος στα κάτω άκρα δυνητικά λιγότερο πιθανός
  • σπάνιο το εξάρθρημα
  • δεν χρειάζεται ανυψωτικό λεκάνης WC μετεγχειρητικά

Η χειρουργική μας ομάδα εφαρμόζει την τεχνική πρόσθιας προσπέλασης του ισχίου AMIS (Anterior Minimal Invasive Surgery), αρθροπλαστική η οποία μπορεί να εφαρμοστεί αμφοτερόπλευρα, ταυτόχρονα στον ίδιο χειρουργικό χρόνο, όπως και σε κατάγματα του ισχίου με τα ίδια πλεονεκτήματα.


Κατάγματα του ισχίου

orthopedikos

10 Φεβρουαρίου, 2021

Τα κατάγµατα του ισχίου αποτελούν τα συχνότερα κατάγµατα µαζί µε αυτά του καρπού που συναντιούνται σε ανθρώπους µεγάλης ηλικίας. Είναι ιδιαίτερα σηµαντικά, γιατί, αν αφεθούν χωρίς θεραπεία, συνοδεύονται από αυξηµένα ποσοστά θνητότητας. Φαίνεται ότι οι γυναίκες πάσχουν συχνότερα από τους άνδρες από κατάγµατα του ισχίου. Μάλιστα υπολογίζεται ότι το 15% του γυναικείου πληθυσµού θα εµφανίσει κάταγµα ισχίου κάποια στιγµή στη ζωή της.

Υπάρχουν κάποιοι προδιαθεσικοί παράγοντες για την εµφάνιση αυτών των καταγµάτων, όπως η οστεοπόρωση, η λήψη κάποιων φαρµάκων, το αλκοόλ, οι καρκινικές µεταστάσεις στην περιοχή του ισχίου, µεταβολικά νοσήµατα των οστών κ.ά.

Ταυτόχρονα, οι ηλικιωµένοι ασθενείς είναι περισσότερο επιρρεπείς σε αυτά τα κατάγµατα και λόγω της µυϊκής ατροφίας, της µειωµένης ισορροπίας και αντανακλαστικών, που τους καθιστούν ευάλωτους σε πτώσεις.

Η πιο συνηθισµένη αιτία εµφάνισης κατάγµατος του ισχίου είναι οι πτώσεις εξ’ ιδίου ύψους, λόγω απώλειας ισορροπίας, ζάλης ή ατυχήµατος. Σπανιότερα µπορεί να εµφανιστούν και µε µικρότερη βία, εφόσον υπάρχει κάποια παθολογία στην περιοχή του ισχίου, οπότε αυτά λέγονται παθολογικά κατάγµατα.

Κλινικά, ο ασθενής µε κάταγµα στο ισχίο παρουσιάζει έντονο πόνο στην περιοχή, αδυνατεί να φορτίσει το σκέλος που πάσχει, το οποίο πολλές φορές έχει χαρακτηριστική εικόνα (βράχυνση, έξω στροφή) που καθιστά τη διάγνωση εύκολη.

Απεικονιστικά, η διάγνωση γίνεται µε τις απλές ακτινογραφίες και σε µερικές περιπτώσεις µπορεί να είναι χρήσιµη και η αξονική τοµογραφία.

Τα κατάγµατα του ισχίου ταξινοµούνται σε ενδαρθρικά και εξωαρθρικά. Τα ενδαρθρικά κατάγµατα αφορούν τα κατάγµατα της κεφαλής του µηριαίου, καθώς και τα κατάγµατα του αυχένα του µηριαίου οστού (υποκεφαλικά, βασεοαυχενικά, διαυχενικά). Τα εξωαρθρικά κατάγµατα εµφανίζονται στην περιοχή του τροχαντήρα και διακρίνονται στα διατροχαντήρια, στα περιτροχαντήρια και τα υποτροχαντήρια.

Αντιµετώπιση

Η αντιµετώπισή τους γίνεται κατά κανόνα χειρουργικά. Η συντηρητική αντιµετώπισή τους συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά θνησιµότητας, λόγω επιπλοκών του παρατεταµένου κλινοστατισµού, που στις µεγαλύτερες ηλικίες είναι καταδικαστικός.

Τα κατάγµατα αυτά θα πρέπει να χειρουργούνται το συντοµότερο δυνατό, εφόσον το επιτρέπουν οι γενικότερες συνθήκες υγείας του ασθενούς.

Οι σύγχρονες τεχνικές που εφαρµόζονται από την ορθοπαιδική µας οµάδα στη Βιοκλινική Θεσσαλονίκης καθιστά πλέον τη χειρουργική αντιµετώπιση των καταγµάτων αυτών ασφαλή και αποτελεσµατική, µε άµεση µετεγχειρητική κινητοποίηση των ασθενών και γρήγορη αποκατάσταση.

Η εξειδικευµένη και πιστοποιηµένη οµάδα των χειρουργών ορθοπαιδικών Ρήγα Σαντά, Ιωάννη Σιάσιου και Παναγιώτη Κουµή, σε απόλυτη συνεργασία µε τον Όµιλο ΒΙΟΙΑΤΡΙΚΗ, είναι πάντα έτοιµη να προσφέρει τη µοναδική στο κέντρο της Θεσσαλονίκης επί 24ώρου βάσεως άµεση αντιµετώπιση του καταγµατία των υποκεφαλικών καταγµάτων µε AMIS technique, αλλά και των διατροχαντηρίων καταγµάτων µε ενδοµυελικούς ήλους µέσα από ελάχιστης επεµβατικότητας τεχνικές.

 

Ρήγας Σαντάς
Ορθοπαιδικός, Επιστηµονικός Συνεργάτης Βιοκλινικής Θεσσαλονίκης


Οστεοαρθρίτιδα του γόνατος

orthopedikos

10 Φεβρουαρίου, 2021

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μία χρόνια εκφυλιστική πάθηση των αρθρώσεων των άνω και κάτω άκρων αλλά και της σπονδυλικής στήλης. Η οστεοαρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από τη φθορά του αρθρικού χόνδρου, του τμήματος δηλαδή του οστού που βρίσκεται μέσα στην άρθρωση και βοηθάει στην ομαλή κίνηση των οστών και την απορρόφηση των φορτίων, αλλά και από τη δημιουργία οστικών προεξοχών στα όρια των αρθρικών επιφανειών που λέγονται οστεόφυτα.
 Η άρθρωση του γόνατος προσβάλλεται πολύ συχνά (δεύτερη πιο συχνή εντόπιση μετά την σπονδυλική στήλη) λόγω των φορτίων τα οποία δέχεται καθημερινά.

Παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση της οστεοαρθρίτιδας στο γόνατο είναι η παχυσαρκία, η κληρονομικότητα, τραυματισμοί στο γόνατο, συνδεσμικές βλάβες ή βλάβες στους μηνίσκους του γόνατος, ρευματικά νοσήματα καθώς και η καταπόνηση του όπως συμβαίνει σε ορισμένες ομάδες επαγγελμάτων και αθλητών.
 Η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος είναι μία επιδεινούμενη πάθηση που εξελίσσεται με την πάροδο των ετών. Στα αρχικά στάδια εκδηλώνεται με πόνο κυρίως μετά από έντονη δραστηριότητα, όσο όμως εξελίσσεται η πάθηση, ο πόνος εμφανίζεται στις καθημερινές δραστηριότητες αλλά και κατά την ανάπαυση ή τον ύπνο. Άλλα συμπτώματα είναι η δυσκαμψία της άρθρωσης, ο κριγμός, το οίδημα και τελικά η παραμόρφωση της άρθρωσης.

Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση και τις απλές ακτινογραφίες.

Στα συντηρητικά μέσα αντιμετώπισης σημαντικό ρόλο παίζει η απώλεια βάρους και η τροποποίηση των δραστηριοτήτων (όπως αποφυγή γονατίσματος, ανόδου-καθόδου σκάλας κ.α ). Η ενδυνάμωση των μυικών ομάδων του γόνατος, η φυσιοθεραπεία και η λήψη φαρμακευτικής αγωγής (παυσίπονα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα) συμβάλλουν στη μείωση του οιδήματος και του πόνου και στη βελτίωση της κινητικότητας της άρθρωσης. Εφαρμόζονται επίσης ενδαρθρικές εγχύσεις φαρμάκων όπως υαλουρονικού νατρίου και χονδροϊτίνης αλλά και κορτικοστεροειδών με ανακούφιση των συμπτωμάτων. Ακόμα η αρθροσκοπική έκπλυση της άρθρωσης σε συνδυασμό με την αφαίρεση των κατεστραμμένων τμημάτων των μηνίσκων και τον καθαρισμό των χόνδρινων βλαβών σε αρχικά στάδια οστεοαρθρίτιδας, μπορεί να ανακουφίσει από τα συμπτώματα και να καθυστερήσει την ανάγκη για μεγαλύτερη χειρουργική επέμβαση.

Σε προχωρημένες μορφές αρθρίτιδας που η συντηρητική αντιμετώπιση δεν έχει αποτελέσματα, έχει ένδειξη η ολική αρθροπλαστική του γόνατος. Η αντικατάσταση δηλαδή των κατεστραμμένων από την οστεοαρθρίτιδα αρθρώσεων, με τεχνητές.
 Με τις σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές και την εξέλιξη στα υλικά που χρησιμοποιούνται, η ολική αρθροπλαστική του γόνατος όταν εφαρμόζεται στις σωστές ενδείξεις και από εξειδικευμένο Ορθοπαιδικό Χειρουργό, είναι πλέον μία ασφαλής και δοκιμασμένη χειρουργική επέμβαση με θεαματικά αποτελέσματα.


Εξατομικευμένη Ολική Αρθροπλαστική Γόνατος

orthopedikos

10 Φεβρουαρίου, 2021

Η επαναστατική εξέλιξη στην ορθοπαιδική χειρουργική, στον τομέα της επανορθωτικής χειρουργικής ενηλίκων (ολική αρθροπλαστική), ακούει στο όνομα εξατομικευμένη ολική αρθροπλαστική γόνατος σε συνδυασμό με ελάχιστα παρεμβατική τεχνική.

Ο συνδυασμός αυτός φέρει, σε σχέση με την κλασική επέμβαση αντικατάστασης του γόνατος, σημαντικά πλεονεκτήματα από δύο πλευρές.

Αφενός η ελάχιστα παρεμβατική μέθοδος μειώνει την μετεγχειρουργική αιμορραγία καθώς δεν έχουμε μεγάλες αποκολλήσεις και τομές ισχυρών μυικών ομάδων και τενόντων, ελαχιστοποιείται ο μετεγχειρουργικός πόνος καθώς και ο χρόνος γενικότερης αποθεραπείας (χρόνος νοσηλείας και φυσικής αποκατάστασης).

Αφετέρου η “κατά παραγγελία” άρθρωση του γόνατος, δηλαδή το μοναδικό αυτό καλούπι που απευθύνεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ανατομίας του ασθενούς μειώνει τον χρόνο της επέμβασης και ελαχιστοποιεί την πιθανότητα της αναθεώρησης της επέμβασης.

Συμπερασματικά:

  • Η μείωση του χρόνου νοσηλείας,
  • η σχεδόν άμεση φόρτιση και κινητοποίηση,
  • η μείωση της αιμορραγίας,
  • η εξατομίκευση του προθετικού υλικού,
  • η μείωση του χρόνου της επέμβασης,
  • η σημαντική μείωση του χρόνου αποκατάστασης και η ταχύτερη επαναφορά του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες έχουν καταστήσει μια “μεγάλη” ορθοπαιδική επέμβαση στις μέρες μας να γίνεται “μικρή”.